من درختی بودم اینجا سبزو قامت،استوار

من درختی بودم اینجا سبز و قامت،استوار
یک نگاه سرد تو هیزم سرایم کرده است

مثل شاهی مقتدر جاه و مقامی داشتم
بخت بد...بی مهری ات خوار و گدایم کرده است

دست و پایم گم شده هر بار که دیدم تو را
عشق تو یک آدم بی دست و پایم کرده است

تا خدا خود آستین بالا زند بر یاریم
اشتیاق وصل تو غرق دعایم کرده است

جای گِل از آهنِ سرد است تار و پود او
حکمتی دارد خدا.... آهن ربایم کرده است!!

نا امیدی های توأم با امیـد تو مرا
قصّه ی یک بام و امّا دو هوایم کرده است

ارتش درد است اینکه بر وجودم تاخته
لشگر غم زیر تیغ آه تایم کرده است

تا سحر تصویر چشمانت به خوابم دیده ام
دیدن چشمان تو از غم رهایم کرده است

برای مشاهده چگونگی شکل گیری شعر اینجا کلیک کنید

گزارش هفتمین جلسه شعر بداهه

بسم الله الرحمن الرحیم

 

به حول و قوه ی الهی و عنایت حضرت سید الشهدا علیه السلام، روز جمعه چهاردهم آذرماه 1393،هفتمین جلسه ی شعر بداهه برگزار شد. در ادامه گزارش مختصری از این جلسه ارائه شده است.

هفتمین جلسه شعر بداهه

حضور برای عموم آژاد است.

گشته ام در تمام زبان ها

گشته ام در تمام زبان ها
عشقت اصلا معادل ندارد

بی تو مجنونم و با تو مجنون
بی قراری که منزل ندارد

هی به دور تو می گردم اخر
کعبه ات دور باطل ندارد

من گـلایـه نـدارم عزیزم
گریه دور از تو حاصل ندارد

شیشه ی قلب من را شکستند
دست تقدیر ما ، دل ندارد

بی تو طغیان شده در وجودم
کودتایی که عامل ندارد

با تو دیوانه بودن طبیعی ست
عشق کاری به عاقل ندارد

بودن من به پای نبودت
برگ سبزیست قابل ندارد

مُهر من پای عشقت مهمست
مِهر ، مُهری که جاعل ندارد

از کران تا کران با تو بودن
موج عشقت که ساحل ندارد

«باید اول»نه اصلا نباید
عشق ورزی مراحل ندارد

حل تمرین قلبم ، نگاهست
چشم ، حلُ المسائل ندارد

گفتم عاشق شدم گفتی اما ...
جمله های تو فاعل ندارد

بس که بد کرده ای با دل ما
درس عشقت محصّل ندارد

رفتی و این دل آشوبه برگشت
پیچ و تابی که بسمل ندارد

رد شو از گیر تردید هایت
بازی عشق دل دل ندارد

پیش چشمان من ماه تابان
چون تو زیبا ، شمایل ندارد

برای مشاهده چگونگی شکل گیری شعر اینجا کلیک کنید

با دکمه ی پیراهن تو حوصله ای نیست

با دکمه ی پیراهن تو حوصله ای نیست
بگذار حجابی بدرد از تو غزل ها

آغوش تو وقتی که کشد شعله به شعرم
هستی به حقیقت بغلی تر ز بغل ها

بر کوچۀ دل گر گذری گاه وَ ناگاه
کاری نکند بر دل ما خط گسل ها

فرهاد گرفتار لب نیشکرت شد
شیرینی و صد طعنه زده ای به عسل ها

در رابطه با عشق همین قدر بگویم
مانده است بسی ظاهر و رفته است عمل ها

دل می بری از کل جهان، مظهر عشقی
مفتون نخ روسریت تاج محل ها

آرامش این شهر به هم ریخت به یک آن
آغاز شد از دیدن تو جنگ و جدل ها

برای مشاهده چگونگی شکل گیری شعر اینجا کلیک کنید

از شهر بی بابا بدم می آید اصلا

از شهر بی بابا بدم می آید اصلا
گاهی از این دنیا بدم می آید اصلا
از خار در صحرا بدم می آید اصلا
از نام بعضی ها بدم می آید اصلا

یک استخوان درد است بابا درگلویم

.
بر استخوانم ضربه دردی که می زد
آن سنگ دل در آن شب سردی که می زد
نیلی شد آن ناحیه ی زردی که می زد
شب بود دست مردِ نامردی که می زد...

با ضربه هایش آتشی تازه به رویم.

در این سفر دارایی من حاصلم سوخت
آن قدر آتش بود که آب و گلم سوخت
از داغ پاهایم سراسر محملم سوخت
از ماجرای آن کنیزی که...دلم سوخت

عمه اجازه هست آن را هم بگویم؟

چشم عمو روشن که ما را زار کردند
سیلی-لگد را دائما تکرار کردند
یک چشم را کور و یکی را تار کردند...
با ضرب سیلی تا مرا بیدار کردند

دیدم به روی نیزه هستی روبرویم

.
با باد آهی را به حسرت می کشم پس...
دستی به روی سر به سرعت می کشم پس...
از عمه جان خود خجالت می کشم پس...
از ریشه دردی بی نهایت می کشم پس..

شانه نزن با باد هم حتی به مویم.

یا خون چکیده از من غم دیده یا اشک
آه است گاهی بغض گاهی بی صدا اشک
ای کوفه... ای شام بلا... ای کربلا...اشک
آن قدر گریه میکنم شاید که با اشک

خون لخته های دور لبها را بشویم

آمد... ولی ای کاش پیش من عمو بود
آمد به سمت خیمه... بغضم در گلو بود
می رفت... جانِ عمه زینب بندِ مو بود
بوسیدنِ رویِ سرِ نی آرزو بود...

تاریک بود و سایه ای آمد به سویم...

سر روی پا، جای منو بابا عوض شد
تصویرم از آغوش باباها عوض شد
در خواب دیدم آمدی دنیا عوض شد
با سر رسیدی قصه، سر تا پا عوض شد

یک بار دیگر دیدنت شد آرزویم

عادت شده جایم به روی شانه باشد
آغوش پر مهر عمویم خانه باشد
وقتی که دختر در حرم دردانه باشد
کی جای او در غربت ویرانه باشد

ای کاش در ویرانه می آمد عمویم

بابا چه گویم زانچه آمد بر سرمن
وقتی که آمد اسب ِ بی تو در بر من
خون گریه میکرد آسمان بر سرور من
دیگر نمانده اشک بر چشم تر من

بابا کجا آغوش گرمت را بجویم

" از شهر بی بابا بدم می آید اصلا"
از سیلی و دعوا بدم می آید اصلا
از رنگ این اعدا بدم می آید اصلا
از شهر پر بلوا بدم می آید اصلا

رخصت بده یک لحظه بابا را ببویم

برای مشاهده چگونگی شکل گیری شعر اینجا کلیک کنید