عاقبت قلب تو را من به خدا بستانم
عاقبت قلب تو را من به خدا بستانم
من پر شور و شرر زاده ی تابستانم!
باغ گردو و انار و کلم و نخلستان
مال تو،من که فقط عاشق تاکستانم!
شیوه ی دلبریت شهره ی آفاق شده
بیش از این ناز کنی راهی قبرستانم
تو گذر کردی و رفتی و دلم تنها ماند
بنگر بعد تو من ساکن آهستانم
هند و افغانی اگر گویششان فارسی است
من ولی عاشق آن لهجه ی پاکستانم!
چون گره خورده طفولیت من با قصه
عاشق هرچه دلاور به دلیرستانم
من همانم که حریفش نشدند ناظم ها
شدم اخراج به هر سال دبیرستانم !
توبه!! گاهی پی غیبت سنه ی دانشگاه
گفته ام من که :بابا ساکن شهرستانم!
چه کسی گفته که جای پرش از کوهستان
من طرفدار گل و باغچه و بستانم؟
نه کنم اخم به بی مهری دنیای سخی
نه به دنبال دل و حال خوش مستانم
زاده ی کوه دماوند ز نسل پدری
مادری، فکر کنم بچه ی کردستانم
سنبل و سوسن و ریحان همه مدهوش منند
اخر ای یار که من لاله این بستانم
آتش عشق شمابس که شررآمیزاست
تاول آن بنشسته به کف دستانم
عاقلی دید مرا گفت کجا مقصد توست
گفتمش عاشقم و راهی هیچستانم
قامتش سرو سهی و لب او شط لبن
تک عروس دو جهان ، شمع نگارستانم
برای مشاهده چگونگی شکل گیری شعر اینجا کلیک کنید.
- ۹۲/۰۴/۲۶
