و من سراغ لبت از انار می گیرم

و من سراغ لبت از انار می گیرم
و در هوای صدایت قرار می گیرم
سراغ عطر تو را از بهار می گیرم
به رقص آمده طبعم، سه تار می گیرم

چه کرده با منِ بیچاره دادخواهی من؟

خدا کند که انار دلت ترک نخورد
و جز بدست خدا، صبر تو محک نخورد
و زخم سینه ات از دوستان نمک نخورد
اگر به خانه ی تو راه قاصدک نخورد

که باخبر کندت از من و تباهی من؟

من از سکوت لبانت خوشم به لبخندی
تویی که مظهر زیبایی خداوندی
تو آبروی عسل، حبه حبه ی قندی
ولی عزیز دلم بی وفا شدی چندی

گناه چیست مرا غیر بی گناهی من؟

اگر تو قافیه باشی و غم ردیف شود
تمام قافیه ها پشت هم ردیف شود
و صبح آمدنت پا قدم ردیف شود
درون سفره ی من صد قلم ردیف شود

تمام حادثه ها می شود گواهی من

اگر کنار تو بودم دلم نمی لرزید
و وقت نامه نوشتن قلم نمی لرزید
به یک نگاه ، همه حاصلم نمی لرزید
نبود لحظه خلقت، گِلم نمی لرزید

شبیه بم شده آمار بی پناهی من

تویی که برق دو چشمت شکوفه های انار
تویی که یاد تو هرشب به خواب من تکرار
تویی که ناز و ادایت به دل شده انبار
ترحمـی بنما و مده مرا آزار

نخواه کج بشود راه سربراهی من

کمی سکوت نوشت و چو ساخت قافیه را
رسیدی و دل سرگشته باخت قافیه را
ولی به سرخی لبها نباخت قافیه را
درون سینه غمی بود و تاخت قافیه را

امان ز عاجزی شعر و عذرخواهی من

به تار زلف سیاهت نواخت قافیه را
و یاد لحظه وصلت گداخت قافیه را
و جز به شوق نگاهت، نساخت قافیه را
شناخت هر که تو را پس شناخت قافیه را

به عاقبت تویی منزل بر این دو راهی من

در آسمان نگاهم ستاره ای کافی ست
برای مؤمن عشقت اشاره ای کافی ست
که گفته است تو را یادواره ای کافی ست؟
و رهن کامل قلب اجاره ای کافی ست

که قلب بی تو شود طبل رو سیاهی من

دلم به سادگی اش گشت مبتلا و سپس
نمود حال من این راز، برملا و سپس
یکی میانه ی میدان زد این صلا و سپس
تمام قد دهمش پاسخ بلی و سپس

نوشته "عشق" کسی روی برگ کاهی من

دلیل روشنی دل تویی مه ماهان
دعا به وصل تو دارم به هر سحرگاهان
بترسد این دل عاشق ز چشم بد خواهان
ز شرم بوده اگر رخ نموده است پنهان

که "بهمن" تو نگون کرد " تخت شاهی" من

برای مشاهده چگونگی شکل گیری شعر اینجا کلیک کنید.