در این مجموعه ی نغز بداهه

در این مجموعه ی نغز بداهه
دو فرهادیم و یک شیرین نداریم

بسان دست های بر دعاییم
که چشمی جز به یک آمین نداریم

زبان شعر ما طنز است و عشقی
نه کاری ما به مسئولین نداریم

غزلها را به پیمانه بریزیم
به جز این هم می ِ نوشین نداریم

به لطف ایزد باریتعالی
به هیچ عنوان دل غمگین نداریم

به هر جا که کباب بره باشد
هوس برجوجه و پاچین نداریم

شده حسرت ، شب شعر بداهه
ز بس دوریم و ما ماشین نداریم

به صد زحمت اگر ماشین شود جور
مهندس جان ، چرا بنزین نداریم؟

اگر وزنی ز دست در رفته اینجا
بدان ناظر سر توزین نداریم

شوند شاکی ادامین بداهه
چرا در شاعری تمرین نداریم !

یکی ادمین بخوانده درس چینی
ولی بیتی ز وصف 中国 نداریم

یکی ادمین به دوشش بار زحمت
مثالش ما دگر ادمین نداریم

از ادمینان یکی شاعر و عکاس
اگر غایب شود دوربین نداریم

دگر ادمین خودش استاد فن است
نباشد، فرد نکته بین نداریم

یکی دیگر خودش دریای ذوق است
کنارش ما دگر تحسین نداریم

یکی حافظ به قانون بداهه
چو او کوشا به فعالین نداریم

یکی دیگر ز ادمینهای اصلی
آهای ادمین ، پاورچین نداریم

همه اعضا مثال گل در اینجا
خدا را شکر ما گلچین نداریم

در این دریای مواج بداهه
چقد بد شد که ما دلفین نداریم

ز هر در میزنم فالی ، خوش آید
در این گنجینه دل چرکین نداریم

دو تا فرهاد و یک فرزاد داریم
ولی صد حیف یک فرزین نداریم

قطار شعر در این ریل جاری است
ولی انگار ما کابین نداریم

برای " ویس " های عاشق پیج
خدایا ما چرا "رامین" نداریم

برای صید دلها در تلاشیم
بساطی درخور " شاهین" نداریم

همیشه بعد خواب و دیدن تو
دگر ما غصه ی " سیرین "نداریم

همه ابیات ما اندر همین پُست
شده درهم، مپرس، دستچین نداریم

برای مشاهده چگونگی شکل گیری شعر اینجا کلیک کنید

درد دندان ، تا ابد، دندانپزشکی، هیچ وقت

درد دندان ، تا ابد، دندانپزشکی، هیچ وقت
"اولی سوزاند و خواهد کشت ما را دومی"

بیمه هم که زیر بار خرج دندانها نرفت
وضع دشواریست بعد از انصراف مردمی

یاد حرف مادرم افتادم امشب ناگهان:
"خنده ی زیبا بود لازم برا هر خانمی"

واقعا دندان آدم کرم میریزد چرا ؟
عاشق قطاب یزدم مست سوهان قمی

مسئله این است یک دندان to be or not to be
حل شد از وقتی کشیدم مسئله look at to me

کاش دندان بشر همچون سنان کوسه بود
تا نمی دیدم رخ دندان پزشکی کژدمی

در میان فک ما از سرب مملو گشته است
از سرامیکی که همرنگ است یا آمالگمی

گر برنج هند باشد راضیم با آش و سوپ
درد دندان را تحمل میکنم گر طارمی

حضرت دندان پزشک محترم لطفا بکش
این دو دندان خرابم را نه کلا رندومی

قافیه تنگ آمد از بس که مرا بفشرد درد
خود عجب نبود ز حافظ هم چنین سردرگمی

درد دندان بی جهت عارض نگردد بر کسی
نان ما اجر شد اما نان بعضی گندمی

درد دارم کیسه کیسه خمره خمره فوج فوج
درد دندان هست اینجا درد دست چندمی

درد دندان می زند گاهی به قلب و جیب من
واقعا پیچیده و سخت است این اناتومی

چون کشد دندان مرا دندان پزشک محترم
تنگه ی لب می شود ساحل به بحر قلزمی

تـا کـه این جغــرافیـــا را عاقبـت دریــــا کـند
سرکند آنرا به یک سوزن وچیند انجمی

برای مشاهده چگونگی شکل گیری شعر اینجا کلیک کنید

هنگام دعا دست به دامان دمشقیم

هنگام دعا دست به دامان دمشقیم
چون منتظر بارش باران دمشقیم

دنیا اگر از گرگ شود پر چه هراس است
ماییم که سگهای نگهبان دمشقیم

اسلام شناسی به مسیری است که رفتیم
صد شکر خدا را که مسلمان دمشقیم

دل جز به هواداری لیلا نسپردیم
مجنون و هواییِ بیابان دمشقیم

ما را چه هراسی است ز فردای قیامت
تا دست به دامان گدایان دمشقیم

از ظلمت و تاریکی دنیا نهراسیم
دلداده ی آن گنبد تابان دمشقیم

در منطق ما دل گره خوردست به مشهد
دیوانه ی بانوی خراسان دمشقیم

هر وقت اشاره بکند حضرت آقا
با ارتش خون راهی میدان دمشقیم

گویند که دختر پدری میشود اغلب
ما دربه در روضه ایوان دمشقیم

در روضه اگر روزیِ ما اشک دو چشم است
روزی خور از آن سفره احسان دمشقیم

هستیم همه در به در روضه زینب
ما گریه کن روضه رضوان دمشقیم

پیمانه به دستیم چو خُم دست "عقیله" است
دیوانه و "مستِ" مِی جوشان دمشقیم

این پیرهن مشکی ما ارث شما بود
سرگشته و حیران کریمان دمشقیم

برای مشاهده چگونگی شکل گیری شعر اینجا کلیک کنید

لعنت به بغض نیمه شب مانده در گلو

لعنت به بغض نیمه شب مانده در گلو
لعنت به آنچه مرده درونم، به آرزو

لعنت که فکر او ز سرم کم نمی شود
رفته ولی تمام مرا کرده زیر و رو

خورشید در غروب نهانی که خواب بود
نوشیده است خون دلم را سبو سبو

بس کن پدر! چگونه گمان میکنی هنوز
در گوش من نصایح تو میرود فرو؟

پیری چقدر زودتر از من به سر رسید
لعنت به شانه ها که نگفتند مو به مو

دردا که دور گشتی و از من بریده ای
من هم بریده ام دگر از نام و آبرو

لعنت به درد هاى دلى که شکسته ماند
با یک ضمیر مفرد غائب شبیه "او"

لعنت به اشک جاری از روی گونه ها
لعنت به هق هق خفه زیر دو تا پتو

لعنت به هرچه خاطره که تلخ و تیره است
دعوا، جدل، گلایه و گاهی بگو مگو

غیر از صبوری از من عاشق چه دیده ای؟
اصلا قبول هرچه بخواهی، فقط بگو

لعنت به خوابهای پریشان، به قرص خواب
لعنت به فکر درهم و درگیر و تو به تو

لعنت به آسمان شب بى ستاره ها

اهل سکوت بوده کسى حین گفت و گو؟

لعنت به عطر جاری پیراهن تنت
یک شهر در پی ات شده مشغول جست و جو

لعنت به من، هرآنچه مرا عاشق تو کرد
وقت است بگذرم ز خودم، جام زهر کو؟

پیراهنی ست عشق تن هر که می رود
چون بند پاره کرد ندارد دگر رفو

باید به چهره اب زنم دیده وا کنم

تا هیچ کس از این همه مستی نبرده بو

لعنت به اشکها که قطار از پی قطار
لعنت به چشم قرمز ِ صبح علی طلو...

"عینش " درون وزن نگنجید و حذف شد  
عین تمام خاطره ها بین های و هو

یادت به شر! که مِهر تو کانون فتنه بود
یادم به خییر! شادی من را دگر مجو

لعنت به فکرهای خیالی شاعری
کز شاخه های طبع نشسته است روی جو

 

افتاده ام درون گناه نکرده ایی
مانند اقتدا به نمازی که بی وضو...

 

 

برای مشاهده چگونگی شکل گیری شعر اینجا کلیک کنید.

تا دست برد سمت غلاف آیه امده است

تا دست برد سمت غلاف آیه امده است
بالای دستِ دست خداوند دست نیست

مستیم و نعره زن به دو عالم ترانه خوان
کافر بود هر آنکه از این باده مست نیست

این نکته روز حشر عیان می شود فقط
بیچاره آن کسی است که حیدر پرست نیست

هستی هر آنچه هست فدایی قنبرت
عالم به جز برای شما از الست نیست

ما را نوشته اند فدایی فاطمه(س)
راهی که میرویم درونش شکست نیست

ما کلب آستان و شما صاحبید و بس
در ارتباط ما سر سوزن گسست نیست

آیا علی خداست و آیا خدا علی است؟
من مانده ام میان دو پاسخ که: هست - نیست

در جنتی که صاحب آن بانوی شماست
جایی برای آنکه ز این خانه رست نیست

خاک قدوم نوکرتان بودن عزت است
پس خاک پای قنبر مولا که پست نیست

برای مشاهده چگونگی شکل گیری شعر اینجا کلیک کنید.

شاعری اهل شهر تهرانم

شاعری اهل شهر تهرانم
غزل عاشقانه می گویم
بعضی اوقات مثنوی، قطعه
گاه گاهی ترانه می گویم

شاعری گاه شیطنت دارد
مثل کندو،عسل،وزنبوری
جمع این سه درون یک مصرع
می شود شعر خوب منشوری

 تازگی ها دقیق گشتم در
اتفاقات دور و اطرافم
شعرهایم همیشه واقعی اند
آسمان ریسمان نمی بافم

مادرم با کنایه می گوید :
"شاعران آب و نان مگر دارند؟"
با خودم زیر لب چنین گفتم:
"آری ! اما اگر که بگذارند!"

شاعری پیشه ای تجاری نیست
نان گندم ندیده ای دارد
اختلاف نظر که چیزی نیست
هر کسی یک عقیده ای دارد
 
شعر وقتی به زندگی بزند
سوژه کم کم ردیف خواهد شد
چون منظم ترین مسائل هم
ناگهان قیر و قیف خواهد شد

شعر چیزی شبیه کفگیر است
برته دیگ می خورد گاهی
قافیه چون که تنگ می آید
مرغ هم ریگ می خورد گاهی

شده شب ها به جای خواب درست
از زمین و زمان سراییدیم
جای آن، صبح، وقت بیداری
تا دم ظهر، خوب خوابیدیم

شاعری؟آب ونان؟ چه میگویی؟
و ز شعر آب و نان چه می جویی
شعر تنها برای تفریح است
بالاخص اینکه طنز میگویی

شاعری باش تو ولی باید
شغلی از بهر نان کنی پیدا
گرچه در شعر، مولوی باشی
نان به نامت نمی دهد نانوا

پی کاری برو تجارت کن
پیش ازآن کز گرسنگی میری
شاعری آب ونان ندارد و تو
عاقبت ضعف بنیه می گیری

اینقدر از شراب و خال لب و
زلف مردم ترانه می بافی
کاقبت کار هم به تو ندهند

و بگویند هیز وعلافی

بینم آنروز را شوی مجبور
بعد ازین روزهای حرافی
بروی سمت شغل کارگری
(نوع فرهنگی اش) وصحّافی
 
بخوری حرص و سکته ای بکنی
وبگیری تو ذکر یا شافی
چون ببینی رفیق خنگ خودت
زده هفده دکان صرافی
 

سعدی ارنان ز شعر خود می خورد
شعراو مدح سعد زنگی بود
ورنه بی مدح او نمی فهمید
رنگ زرین زر چه رنگی بود

الغرض ای رفیق شاعر من
شاعری کن برای تاجوران
یا دگر شعر خود به کس نفروش
نان نیاید برون ازاین دکان

برای مشاهده چگونگی شکل گیری شعر اینجا کلیک کنید.